А сега дојдоа и по студентите

Политичката апатија кај народот е еден од најочигледните знаци на почетоците на смртта на демократијата. Оваа поема е на пасторот Martin Niemöller, која останува како најголем симбол на политичката пасивност и показател на можните последици од тоа. Тој бидејќи бил антикомунист првично го поддржувал Хитлер, но откако станала очигледна неговата незаситна желба за моќ се свртел против него, предводејќи група на германски свештеници. Политичката активност на Niemöller му пречи на Хитлер, па тој развива лична омраза спрема него и си зема за цел да го острани од политичката сцена. Големиот диктатор наредува негово апсење и го сместува во концентрациониот камп Дахау, каде Niemöller останува се до ослободувањето од сојузниците. Оваа поема остана запаметена во историјата како симбол на политичката апатија на германските интелектуалци кои дозволија да се изроди фашистичката диктатура.

Слично е и оваа македонска пролет. Првин дојдоа по партиските војници и јас ништо не реков бидејќи не сум партиски активист. Потоа дојдоа по стечајците и млекарите и јас ништо не реков бидејќи не сум една од нив. А сега дојдоа по студентите и јас не можам да молчам. И никој од нас не треба да молчи и да се оградува. А најмалку оној божемен студентски лидер. Наскоро ќе дојдат и по вас, а тогаш нема да има никој да се побуни.

Не треба да чекаме од меѓународни фактори и европски конструкции да застанат во одбрана на нашата демократија затоа што тие нема секое утро да се будат во фашистичка македонска диктатура.

When the Nazis came for the communists,
I remained silent;
I was not a communist.

Then they locked up the social democrats,
I remained silent;
I was not a social democrat.

Then they came for the trade unionists,
I did not speak out;
I was not a trade unionist.

Then they came for the Jews,
I did not speak out;
I was not a Jew.

When they came for me,
there was no one left to speak out for me.

И германска верзија на поемата....

Als die Nazis die Kommunisten holten,
habe ich geschwiegen;
ich war ja kein Kommunist.

Als sie die Sozialdemokraten einsperrten,
habe ich geschwiegen;
ich war ja kein Sozialdemokrat.

Als sie die Gewerkschafter holten,
habe ich nicht protestiert;
ich war ja kein Gewerkschafter.

Als sie die Juden holten,
habe ich geschwiegen;
ich war ja kein Jude.

Als sie mich holten,
gab es keinen mehr, der protestieren konnte.

Да ни се живи сајбер панк партизаните!!!

На првиот ден на пролетта, коа времето е неописива тиња, кога врне снег и дожд како да ќе биде потоп на светот утре, кога дури ниту аромата на топло кафе не е доволна да те извлече од под јорганот ( а за среќа е викенд и немаш никакви обврски), за мене има само еден начин да го изживеам утрото-мрзливо да се залежам во креветот и да си отпловам далеку далеку од сивата реалност. А за да не биде total waste of time (плус херојски издржав да го завршам маратонот со How I met your mother) решив да изберам опција- гага документарци. Едукативниот момент е присутен, но бидејќи е викенд нагласок ставив на забавниот, и така дојдовме до совршениот избор- музички документарци.

Прво изглеав еден за музиката која е жанровски моја омилена-punk!!! Филмчето се вика Attitude, а достапно е на you tube. Како и секој документарец кој сака да го преслика времето за кое се однесува и овој се обидува преку сведоштва со ликови од тоа време да ни ја долови сцената од средината на 60тите до доцните 70ти-рани 80ти години во светот, САД и Британија. На сите нас кутрици, кои не сме ја имале среќата да се родиме во тоа време. Тоа е мојата омилена епоха. И кога би имала избор кога и каде би можела да се родам би избрала рани 70ти, во New York, да можам да вртам ноќна шема во CBGB (кој пред 2 години и официјално исчезна од картата на Менхент) или барем на Kings Road, London.


Има многу музика и оригинални снимки од златната ера на почетоците, кога fuck you духот на панкот е олицетворен во Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, The Kinks, па некоја извртена панк верзија на глам рокот во New York Dolls (кои наликуваат на трансвеститски проститутки)преку псевдо-интелектуалната страна на панкот со Television, Lou Reed, Nico and the Velvet Underground, Patti Smith, британската инвазија со Sex Pistols, Buzzcocks, The Clash, минимализмот на Ramones, до чистата форма на гневот изразена преку hard core punk-от на Dead Kennedys, Black Flag, Agnostic Front...

P.S. Ако сакате уште одличен музички документарец погледнете го Seven Ages of Rock на BBC, бесплатно достапен на Google Video. Има 7 дела, а оној посветен на панкот е насловен Blank Generation. Клик тука за линкот.

I like to watch the way the wind blows

Nothing is original

Удобноста на повторувањето...или зошто секогаш ни се свиѓаат ист тип на луѓе?

Шемите и урнеците се секогаш добра и корисна работа. Во секојдневните работни обврски го скратуваат времето поминато на завршување на една работа на половина. Го земате веќе порано искористениот урнек и со мали измени го користите за новата работа.


Но, во светлината на моето скорешно откровение, се прашувам дали шемите и урнеците се добра и пожелна работа и во љубовта?

Секој од нас е привлечен кон одреден тип на дечко или девојка, тоа е дел од нашиот животен вкус. Впрочем ако тргнете од претпоставката дека секоја врска, макар и најкратката и најбезвезната, е извор на искуство и знаење, тогаш овој произведен тип на дечко или девојка кој не привлекува е само резултат на долгогодишно “теренско“ истражување. Проблемот доаѓа во моментот кога сфаќате дека секоја од тие врски со ваш тип на дечко или девојка (што би се рекло партнер по мерка) завршила со несреќен крај. Нужно си го поставувате прашањето : што тука не е во ред? Дали сме привлечени кон “лош“ тип на дечковци/девојки? Дали таа хемија и компатибилност која вообичаено постои меѓу вас е чиста фикција? Дали можеби е крајно време да направите промени во урнекот?

Дилемата е во тоа дали типот на девојка/дечко кој вообичаено не привлекува е разумска или емотивна творба? Ако е разумска е подложна на контрола, што значи може да интервенирате и да ставите мораториум на сите карактеристики кои ќе ги идентификувате како извор на проблеми во врската. Но, ако е емотивна творба тогаш е надвор од ваши раце. Судејќи по моите животни приказни точниот одговор ќе да е под б).

Можеби не можете да контролирате какви типови на дечковци и девојки ве привлекуваат, но можете да го контролирате својот став во однос на нив. Учете од грешките и од минатите неуспешни љубовни приказни и оставете и на својата интуиција да ве насочи кон правиот љубовен избор.