Let there be rock...

Се случи конечно и тоа... Секоја година ќелијата заминува на една музичка авантура да се прочисти од сите затупувачки елементи на секојдневната рутина. Оваа година тоа беше концертот на AC/DC во Београд-балканската музичка мека...

Let there be light, and there was light Let there be sound, and there was sound Let there be drums, there was drums Let there be guitar, there was guitar, ah Let there be rock...

Музичката мантра на нашите животи (сепак сме деца израснати во Маракана...).

Стадионот на Партизан не беше особено импресивен за моите големи очекувања, сепак само 50.000 публика... И тоа публика како на моторџиски фестивал. Се пиеше пиво и пиво и само пиво (да ми живее TUBORG-пивото на моите концертни дани), не памтам дека се јадеше нешто, се викаше и скокаше...

На крај, спакувани во смрдливо комбе на пиво (пошто не само што имаше за пиење, имаше и за бањање), си тргнавме за Скопје...Пред да трепнеме бевме на граница. И тука веројатно шоферот го имаше својот најбољи момент-влага цариникот да разгледа и освен што го мава неподнослива реа на пот и пиво, собира здив да праша

“Имате нешто да пријавите?“.

И тука следува највицкастиот одговор на шоферот на расипан српски

-“Само емоции са доброг концерта“...

Пошто царина не ни наплатија на емоциите и спомените, си ги донесов дома за да ги споделам со сите вас... А највеќе со нашата ќелија...