My current mantra is "Having more is not being more"
This sentence gets me thinking a lot. It reminds me the shopaholic and obsessive spender and consumer that this society has installed in me. And I try to fight it, but I always fail.
Everything in our daily lives revolves around spending-socializing with friends, going out, staying in, every single little thing. If I dare to challenge myself to those extreme "Spend-nothing-days/weeks" I will no doubt fail.
But this sentence, it revokes something very important for me-spiritual growth. It reminds me that sometimes spiritual growth is slowed down by obsessive spending on new and shiny objects which keep us distracted only for short time. Its like drugs, the short-term buzz of the new object we own and taken by our own vanity, it takes us high up in the air.
Being more takes hard work, it doesn't have a short term buzz, rather hours and days of devoted work on a cause and not succumbing to disillusionment.
That's why I have this mantra and repeat it every day...my very own little "prayer".
Учам и сум на работ да полудам... Веројатно коа би имала прилика да имам радио емисија, би си избрала термин во петок/сабота/недела од 24-02 АМ за да учам и бирам некое музиче што ќе ми ќефне-пример ако надвор врне, ја сум сигурно депресивна и не би сакала да ги депримирам и останатите со мојот музички избор.
Моментално надвор врне, ама ја сум кофеински предозирана за да ми влијае на расположение. Поентата ми е дека последниве денови се осеќам како Скопје да е премало за моите стапалки... како да ми фалат нови фаци, нови случувања, нов дух во старото тело. Во име на сите големи градови, каде наскоро ќе зачекорат моите стапалки, ви ја претставувам оваа плеј листа:
1. Амстердам
Идејата започна од оваа песна. Европоцентризмот не знам дали се должи на неодминиливото културно наследство или само чиста коинциденција. Peter Bjorn and John имаат нешто склопено на оваа тема.
2. Лондон The Clash и нивната вонвременска London Calling, моќна, со став и мислење. Сеуште не сум била тука, но еден ден- Лондон бејби, here I come.
3. Њујорк LCD Soundsystem еднаш испеаја New York I love you, but you're bringing me down. Па и ја би можела во моментов да кажам исто за Скопје - Skopje I love you,but you're bringing me down.
4. Рим Phoenix-Rome, у последно време се повеќе и повеќе ми се допаѓаат :)
5. Парис Friendly Fires-Paris. Градот на светлината за мене беше прљав и напорен, ни грам романтика. Најсмирено се осеќав на Монмартр, во тишината на светото срце. Но, нема ништо свето во песнава.
6. Стокхолм Yo la tengo-Stockholm syndrome. Едно ново откритие за мене, мислам музичко. Стокхолм останува за подобри времиња дестинација.
7. Истанбул Baba Zula-The Sound of Istanbul. Фатих Акин е веќе докажан режисер, но овој филм повторно го обединува со неговата земја и одлично ја одсликува шизофренијата на Истанбул, уствари коа ќе размислам на цела Турција.
8. Барселона За овој град не можеше да ми текне подобра музичка подлога од таа која се наоѓа на Vicky Cristina Barcelona на Woody Alen. Филмот може и не е најдоброто од режисерот, но нема некој кој не посакал да се качи на авион за Барселона после овој филм.
9. Чикаго Sufjan Stevens- Chicago. Никогаш не ме заинтересирал посебно да го посетам, но песнава ми се допадна и морав да го вклучам во листата.
10. Берлин Lou Reed-Berlin. Ветената земја, последна. Иако музички фаворит кој најдобро ми одговара е Kreuzberg на Bloc Party, за да се избегне повторување, свртев малце на ретро.
11. Скопје Leb i Sol-Skopje. Почесно, последно место, затоа што сепак од овие градови, Скопје има најдобра песна од сите :)
My current mantra is "Having more is not being more"
